efflagitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of efflāgitō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛf.fɫaː.ɡɪˈtaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ef.fla.d͡ʒiˈt̪aː.t̪us]
- Hyphenation: ef‧fla‧gi‧ta‧tus
Participle
efflāgitātus (feminine efflāgitāta, neuter efflāgitātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | efflāgitātus | efflāgitāta | efflāgitātum | efflāgitātī | efflāgitātae | efflāgitāta | |
| genitive | efflāgitātī | efflāgitātae | efflāgitātī | efflāgitātōrum | efflāgitātārum | efflāgitātōrum | |
| dative | efflāgitātō | efflāgitātae | efflāgitātō | efflāgitātīs | |||
| accusative | efflāgitātum | efflāgitātam | efflāgitātum | efflāgitātōs | efflāgitātās | efflāgitāta | |
| ablative | efflāgitātō | efflāgitātā | efflāgitātō | efflāgitātīs | |||
| vocative | efflāgitāte | efflāgitāta | efflāgitātum | efflāgitātī | efflāgitātae | efflāgitāta | |
References
- “efflagitatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “efflagitatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- efflagitatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- efflagitatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016