efflictus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of efflīgō (“to strike dead, kill, destroy”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛfˈfliːk.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [efˈflik.t̪us]
Participle
efflīctus (feminine efflīcta, neuter efflīctum); first/second-declension participle
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | efflīctus | efflīcta | efflīctum | efflīctī | efflīctae | efflīcta | |
| genitive | efflīctī | efflīctae | efflīctī | efflīctōrum | efflīctārum | efflīctōrum | |
| dative | efflīctō | efflīctae | efflīctō | efflīctīs | |||
| accusative | efflīctum | efflīctam | efflīctum | efflīctōs | efflīctās | efflīcta | |
| ablative | efflīctō | efflīctā | efflīctō | efflīctīs | |||
| vocative | efflīcte | efflīcta | efflīctum | efflīctī | efflīctae | efflīcta | |