eiaculatus
Latin
Etymology
Perfect active participle of ēiaculor (“hurl, shoot out”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [eː.ja.kʊˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.ja.kuˈlaː.t̪us]
Participle
ēiaculātus (feminine ēiaculāta, neuter ēiaculātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēiaculātus | ēiaculāta | ēiaculātum | ēiaculātī | ēiaculātae | ēiaculāta | |
| genitive | ēiaculātī | ēiaculātae | ēiaculātī | ēiaculātōrum | ēiaculātārum | ēiaculātōrum | |
| dative | ēiaculātō | ēiaculātae | ēiaculātō | ēiaculātīs | |||
| accusative | ēiaculātum | ēiaculātam | ēiaculātum | ēiaculātōs | ēiaculātās | ēiaculāta | |
| ablative | ēiaculātō | ēiaculātā | ēiaculātō | ēiaculātīs | |||
| vocative | ēiaculāte | ēiaculāta | ēiaculātum | ēiaculātī | ēiaculātae | ēiaculāta | |
Descendants
- English: ejaculate