eirina

Welsh

Etymology

From eirin (sloes, bullace) +‎ -a.

Pronunciation

Verb

eirina (first-person singular present eirinaf)

  1. to gather sloes or bullace

Conjugation

Conjugation (literary)
singular plural impersonal
first second third first second third
present indicative/future eirinaf eirini eirina eirinwn eirinwch eirinant eirinir
imperfect (indicative/subjunctive)/
conditional
eirinwn eirinit eirinai eirinem eirinech eirinent eirinid
preterite eirinais eirinaist eirinodd eirinasom eirinasoch eirinasant eirinwyd
pluperfect eirinaswn eirinasit eirinasai eirinasem eirinasech eirinasent eirinasid, eirinesid
present subjunctive eirinwyf eirinych eirino eirinom eirinoch eirinont eiriner
imperative eirina eirined eirinwn eirinwch eirinent eiriner
verbal noun eirina
verbal adjectives eirinedig
eirinadwy
Conjugation (colloquial)
inflected
colloquial forms
singular plural
first second third first second third
future eirina i,
eirinaf i
eirini di eirinith o/e/hi,
eiriniff e/hi
eirinwn ni eirinwch chi eirinan nhw
conditional eirinwn i,
eirinswn i
eirinet ti,
eirinset ti
eirinai fo/fe/hi,
eirinsai fo/fe/hi
eirinen ni,
eirinsen ni
eirinech chi,
eirinsech chi
eirinen nhw,
eirinsen nhw
preterite eirinais i,
eirines i
eirinaist ti,
eirinest ti
eirinodd o/e/hi eirinon ni eirinoch chi eirinon nhw
imperative eirina eirinwch

Note: All other forms are periphrastic, as usual in colloquial Welsh.

Mutation

Mutated forms of eirina
radical soft nasal h-prothesis
eirina unchanged unchanged heirina

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Welsh.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

  • R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “eirina”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies