eiulabundus
Latin
Etymology
eiulō (“utter cries of anguish; lament”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛj.jʊ.ɫaːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.ju.laˈbun̪.d̪us]
Adjective
eiulābundus (feminine eiulābunda, neuter eiulābundum); first/second-declension adjective
- given to wailing
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | eiulābundus | eiulābunda | eiulābundum | eiulābundī | eiulābundae | eiulābunda | |
| genitive | eiulābundī | eiulābundae | eiulābundī | eiulābundōrum | eiulābundārum | eiulābundōrum | |
| dative | eiulābundō | eiulābundae | eiulābundō | eiulābundīs | |||
| accusative | eiulābundum | eiulābundam | eiulābundum | eiulābundōs | eiulābundās | eiulābunda | |
| ablative | eiulābundō | eiulābundā | eiulābundō | eiulābundīs | |||
| vocative | eiulābunde | eiulābunda | eiulābundum | eiulābundī | eiulābundae | eiulābunda | |
References
- “eiulabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press