eiulans
Latin
Etymology
Present participle of eiulō.
Participle
eiulāns (genitive eiulantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | eiulāns | eiulantēs | eiulantia | ||
| genitive | eiulantis | eiulantium | |||
| dative | eiulantī | eiulantibus | |||
| accusative | eiulantem | eiulāns | eiulantēs eiulantīs |
eiulantia | |
| ablative | eiulante eiulantī1 |
eiulantibus | |||
| vocative | eiulāns | eiulantēs | eiulantia | ||
1When used purely as an adjective.