eiulatus
Latin
Alternative forms
- ejulātūs
Etymology
Perfect passive participle of eiulō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛj.jʊˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.juˈlaː.t̪us]
Participle
eiulātus (feminine eiulāta, neuter eiulātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | eiulātus | eiulāta | eiulātum | eiulātī | eiulātae | eiulāta | |
| genitive | eiulātī | eiulātae | eiulātī | eiulātōrum | eiulātārum | eiulātōrum | |
| dative | eiulātō | eiulātae | eiulātō | eiulātīs | |||
| accusative | eiulātum | eiulātam | eiulātum | eiulātōs | eiulātās | eiulāta | |
| ablative | eiulātō | eiulātā | eiulātō | eiulātīs | |||
| vocative | eiulāte | eiulāta | eiulātum | eiulātī | eiulātae | eiulāta | |
Noun
eiulātus m (genitive eiulātūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | eiulātus | eiulātūs |
| genitive | eiulātūs | eiulātuum |
| dative | eiulātuī | eiulātibus |
| accusative | eiulātum | eiulātūs |
| ablative | eiulātū | eiulātibus |
| vocative | eiulātus | eiulātūs |
References
- “eiulatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers