Azerbaijani
Etymology
Inherited from Old Anatolian Turkish ایلچی (ẹlçi). By surface analysis, el + -çi.
Pronunciation
Noun
elçi (definite accusative elçini, plural elçilər)
- a person sent to solicit an unmarried woman's hand in marriage in behalf of a close relative
- envoy
- (less common) ambassador
- Synonym: səfir
- representative, delegate
- Synonym: nümayəndə
- messenger, someone who brings good news
- Synonym: müjdəçi
Declension
Declension of elçi
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
| elçi | elçilər |
| definite accusative
| elçini | elçiləri |
| dative
| elçiyə | elçilərə |
| locative
| elçidə | elçilərdə |
| ablative
| elçidən | elçilərdən |
| definite genitive
| elçinin | elçilərin |
Possessive forms of elçi
|
|
nominative
|
| singular
|
plural
|
| mənim (“my”)
|
elçim
|
elçilərim
|
| sənin (“your”)
|
elçin
|
elçilərin
|
| onun (“his/her/its”)
|
elçisi
|
elçiləri
|
| bizim (“our”)
|
elçimiz
|
elçilərimiz
|
| sizin (“your”)
|
elçiniz
|
elçiləriniz
|
| onların (“their”)
|
elçisi or elçiləri
|
elçiləri
|
|
|
|
|
accusative
|
| singular
|
plural
|
| mənim (“my”)
|
elçimi
|
elçilərimi
|
| sənin (“your”)
|
elçini
|
elçilərini
|
| onun (“his/her/its”)
|
elçisini
|
elçilərini
|
| bizim (“our”)
|
elçimizi
|
elçilərimizi
|
| sizin (“your”)
|
elçinizi
|
elçilərinizi
|
| onların (“their”)
|
elçisini or elçilərini
|
elçilərini
|
|
|
|
|
dative
|
| singular
|
plural
|
| mənim (“my”)
|
elçimə
|
elçilərimə
|
| sənin (“your”)
|
elçinə
|
elçilərinə
|
| onun (“his/her/its”)
|
elçisinə
|
elçilərinə
|
| bizim (“our”)
|
elçimizə
|
elçilərimizə
|
| sizin (“your”)
|
elçinizə
|
elçilərinizə
|
| onların (“their”)
|
elçisinə or elçilərinə
|
elçilərinə
|
|
|
|
|
locative
|
| singular
|
plural
|
| mənim (“my”)
|
elçimdə
|
elçilərimdə
|
| sənin (“your”)
|
elçində
|
elçilərində
|
| onun (“his/her/its”)
|
elçisində
|
elçilərində
|
| bizim (“our”)
|
elçimizdə
|
elçilərimizdə
|
| sizin (“your”)
|
elçinizdə
|
elçilərinizdə
|
| onların (“their”)
|
elçisində or elçilərində
|
elçilərində
|
|
|
|
|
ablative
|
| singular
|
plural
|
| mənim (“my”)
|
elçimdən
|
elçilərimdən
|
| sənin (“your”)
|
elçindən
|
elçilərindən
|
| onun (“his/her/its”)
|
elçisindən
|
elçilərindən
|
| bizim (“our”)
|
elçimizdən
|
elçilərimizdən
|
| sizin (“your”)
|
elçinizdən
|
elçilərinizdən
|
| onların (“their”)
|
elçisindən or elçilərindən
|
elçilərindən
|
|
|
|
|
genitive
|
| singular
|
plural
|
| mənim (“my”)
|
elçimin
|
elçilərimin
|
| sənin (“your”)
|
elçinin
|
elçilərinin
|
| onun (“his/her/its”)
|
elçisinin
|
elçilərinin
|
| bizim (“our”)
|
elçimizin
|
elçilərimizin
|
| sizin (“your”)
|
elçinizin
|
elçilərinizin
|
| onların (“their”)
|
elçisinin or elçilərinin
|
elçilərinin
|
Derived terms
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish ایلچی (elçi, “delegate, envoy; ambassador”), from Old Anatolian Turkish ایلچی (ẹlçi), from Proto-Turkic *ēlči. Equivalent to el + -çi. Cognate with Azerbaijani elçi, Kazakh елші (elşı), Kumyk элчи (elçi), Kyrgyz элчи (elci), Southern Altai элчи (elči), Turkmen ilçi, Uyghur ئەلچى (elchi) and Uzbek elchi.
Pronunciation
- IPA(key): [ɛlˈt͡ʃi], [ælˈt͡ʃi]
- (chiefly East Anatolia) IPA(key): [elˈt͡ʃi]
- Hyphenation: el‧çi
Noun
elçi (definite accusative elçiyi, plural elçiler)
- ambassador
- delegate, envoy, legate
- Synonym: delege
- messenger
- elçi göndermek ― to send a messenger
- (law) minister
- (religion) prophet
- Synonyms: nebi, peygamber, yalvaç, resul
- (İzmir, Artvin, Kars, Van) a person sent to solicit an unmarried woman's hand in marriage in behalf of a close relative
- Synonym: görücü
- (Isparta, Niğde) someone who delivers gossip between people
Declension
Declension of elçi
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
elçi
|
elçiler
|
| definite accusative
|
elçiyi
|
elçileri
|
| dative
|
elçiye
|
elçilere
|
| locative
|
elçide
|
elçilerde
|
| ablative
|
elçiden
|
elçilerden
|
| genitive
|
elçinin
|
elçilerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
elçim
|
elçilerim
|
| 2nd singular
|
elçin
|
elçilerin
|
| 3rd singular
|
elçisi
|
elçileri
|
| 1st plural
|
elçimiz
|
elçilerimiz
|
| 2nd plural
|
elçiniz
|
elçileriniz
|
| 3rd plural
|
elçileri
|
elçileri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
elçimi
|
elçilerimi
|
| 2nd singular
|
elçini
|
elçilerini
|
| 3rd singular
|
elçisini
|
elçilerini
|
| 1st plural
|
elçimizi
|
elçilerimizi
|
| 2nd plural
|
elçinizi
|
elçilerinizi
|
| 3rd plural
|
elçilerini
|
elçilerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
elçime
|
elçilerime
|
| 2nd singular
|
elçine
|
elçilerine
|
| 3rd singular
|
elçisine
|
elçilerine
|
| 1st plural
|
elçimize
|
elçilerimize
|
| 2nd plural
|
elçinize
|
elçilerinize
|
| 3rd plural
|
elçilerine
|
elçilerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
elçimde
|
elçilerimde
|
| 2nd singular
|
elçinde
|
elçilerinde
|
| 3rd singular
|
elçisinde
|
elçilerinde
|
| 1st plural
|
elçimizde
|
elçilerimizde
|
| 2nd plural
|
elçinizde
|
elçilerinizde
|
| 3rd plural
|
elçilerinde
|
elçilerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
elçimden
|
elçilerimden
|
| 2nd singular
|
elçinden
|
elçilerinden
|
| 3rd singular
|
elçisinden
|
elçilerinden
|
| 1st plural
|
elçimizden
|
elçilerimizden
|
| 2nd plural
|
elçinizden
|
elçilerinizden
|
| 3rd plural
|
elçilerinden
|
elçilerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
elçimin
|
elçilerimin
|
| 2nd singular
|
elçinin
|
elçilerinin
|
| 3rd singular
|
elçisinin
|
elçilerinin
|
| 1st plural
|
elçimizin
|
elçilerimizin
|
| 2nd plural
|
elçinizin
|
elçilerinizin
|
| 3rd plural
|
elçilerinin
|
elçilerinin
|
|
Derived terms
References
- “elçi”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010) “elçi”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Nişanyan, Sevan (2002–) “elçi”, in Nişanyan Sözlük
- Eren, Hasan (1999) “elçi”, in Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü [Etymological Dictionary of the Turkish Language][1] (in Turkish), Ankara: Bizim Büro Basım Evi
- “elçi”, in Türkiye'de halk ağzından derleme sözlüğü [Compilation Dictionary of Popular Speech in Turkey] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1982