elavult
Hungarian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɛlɒvult]
- Hyphenation: el‧a‧vult
- Rhymes: -ult
Verb
elavult
- third-person singular indicative past indefinite of elavul
Participle
elavult
- past participle of elavul
Adjective
elavult (comparative elavultabb, superlative legelavultabb)
- obsolete
- Synonyms: avítt, idejétmúlt, ósdi
- Coordinate terms: (old) régi, (dated) régies, (archaic) archaikus
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | elavult | elavultak |
| accusative | elavultat | elavultakat |
| dative | elavultnak | elavultaknak |
| instrumental | elavulttal | elavultakkal |
| causal-final | elavultért | elavultakért |
| translative | elavulttá | elavultakká |
| terminative | elavultig | elavultakig |
| essive-formal | elavultként | elavultakként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | elavultban | elavultakban |
| superessive | elavulton | elavultakon |
| adessive | elavultnál | elavultaknál |
| illative | elavultba | elavultakba |
| sublative | elavultra | elavultakra |
| allative | elavulthoz | elavultakhoz |
| elative | elavultból | elavultakból |
| delative | elavultról | elavultakról |
| ablative | elavulttól | elavultaktól |
| non-attributive possessive – singular |
elavulté | elavultaké |
| non-attributive possessive – plural |
elavultéi | elavultakéi |
Further reading
- elavult in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.
- elavult in Nóra Ittzés, editor, A magyar nyelv nagyszótára [A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language] (Nszt.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published a–ez as of 2024).