elektrolyt
Dutch
Etymology
Borrowed from English electrolyte. Coined by Michael Faraday.
Pronunciation
- IPA(key): /eːˌlɛktroːˈlit/
Audio: (file) - Hyphenation: elek‧tro‧lyt
- Rhymes: -it
Noun
elektrolyt m (plural elektrolyten)
Derived terms
Related terms
Slovak
Pronunciation
- IPA(key): [ˈelektrɔlit]
Noun
elektrolyt m inan
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | elektrolyt | elektrolyty |
| genitive | elektrolytu | elektrolytov |
| dative | elektrolytu | elektrolytom |
| accusative | elektrolyt | elektrolyty |
| locative | elektrolyte | elektrolytoch |
| instrumental | elektrolytom | elektrolytmi |
Further reading
- “elektrolyt”, in Slovníkový portál Jazykovedného ústavu Ľ. Štúra SAV [Dictionary portal of the Ľ. Štúr Institute of Linguistics, Slovak Academy of Science] (in Slovak), https://slovnik.juls.savba.sk, 2003–2025
Swedish
Etymology
Borrowed from English electrolyte. First attested in 1835.
Noun
elektrolyt c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | elektrolyt | elektrolyts |
| definite | elektrolyten | elektrolytens | |
| plural | indefinite | elektrolyter | elektrolyters |
| definite | elektrolyterna | elektrolyternas |