elicitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ēliciō.
Participle
ēlicitus (feminine ēlicita, neuter ēlicitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēlicitus | ēlicita | ēlicitum | ēlicitī | ēlicitae | ēlicita | |
| genitive | ēlicitī | ēlicitae | ēlicitī | ēlicitōrum | ēlicitārum | ēlicitōrum | |
| dative | ēlicitō | ēlicitae | ēlicitō | ēlicitīs | |||
| accusative | ēlicitum | ēlicitam | ēlicitum | ēlicitōs | ēlicitās | ēlicita | |
| ablative | ēlicitō | ēlicitā | ēlicitō | ēlicitīs | |||
| vocative | ēlicite | ēlicita | ēlicitum | ēlicitī | ēlicitae | ēlicita | |
References
- “elicitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- elicitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.