elicitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of ēliciō.

Participle

ēlicitus (feminine ēlicita, neuter ēlicitum); first/second-declension participle

  1. enticed, elicited, coaxed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ēlicitus ēlicita ēlicitum ēlicitī ēlicitae ēlicita
genitive ēlicitī ēlicitae ēlicitī ēlicitōrum ēlicitārum ēlicitōrum
dative ēlicitō ēlicitae ēlicitō ēlicitīs
accusative ēlicitum ēlicitam ēlicitum ēlicitōs ēlicitās ēlicita
ablative ēlicitō ēlicitā ēlicitō ēlicitīs
vocative ēlicite ēlicita ēlicitum ēlicitī ēlicitae ēlicita

References

  • elicitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • elicitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.