elismerő
Hungarian
Etymology
elismer + -ő (present-participle suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɛliʃmɛrøː]
- Hyphenation: el‧is‧me‧rő
- Rhymes: -røː
Participle
elismerő
- present participle of elismer
Adjective
elismerő (comparative elismerőbb, superlative legelismerőbb)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | elismerő | elismerők elismerőek |
| accusative | elismerőt | elismerőket elismerőeket |
| dative | elismerőnek | elismerőknek elismerőeknek |
| instrumental | elismerővel | elismerőkkel elismerőekkel |
| causal-final | elismerőért | elismerőkért elismerőekért |
| translative | elismerővé | elismerőkké elismerőekké |
| terminative | elismerőig | elismerőkig elismerőekig |
| essive-formal | elismerőként | elismerőkként elismerőekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | elismerőben | elismerőkben elismerőekben |
| superessive | elismerőn | elismerőkön elismerőeken |
| adessive | elismerőnél | elismerőknél elismerőeknél |
| illative | elismerőbe | elismerőkbe elismerőekbe |
| sublative | elismerőre | elismerőkre elismerőekre |
| allative | elismerőhöz | elismerőkhöz elismerőekhez |
| elative | elismerőből | elismerőkből elismerőekből |
| delative | elismerőről | elismerőkről elismerőekről |
| ablative | elismerőtől | elismerőktől elismerőektől |
| non-attributive possessive – singular |
elismerőé | elismerőké elismerőeké |
| non-attributive possessive – plural |
elismerőéi | elismerőkéi elismerőekéi |
Derived terms
- elismerően
Further reading
- elismerő in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.
- elismerő in Nóra Ittzés, editor, A magyar nyelv nagyszótára [A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language] (Nszt.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published a–ez as of 2024).