elocatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of ēlocō.

Participle

ēlocātus (feminine ēlocāta, neuter ēlocātum); first/second-declension participle

  1. let

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ēlocātus ēlocāta ēlocātum ēlocātī ēlocātae ēlocāta
genitive ēlocātī ēlocātae ēlocātī ēlocātōrum ēlocātārum ēlocātōrum
dative ēlocātō ēlocātae ēlocātō ēlocātīs
accusative ēlocātum ēlocātam ēlocātum ēlocātōs ēlocātās ēlocāta
ablative ēlocātō ēlocātā ēlocātō ēlocātīs
vocative ēlocāte ēlocāta ēlocātum ēlocātī ēlocātae ēlocāta