emanandus
Latin
Etymology
Future passive participle of ēmānō.
Participle
ēmānandus (feminine ēmānanda, neuter ēmānandum); first/second-declension participle
- which is to be emanated
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēmānandus | ēmānanda | ēmānandum | ēmānandī | ēmānandae | ēmānanda | |
| genitive | ēmānandī | ēmānandae | ēmānandī | ēmānandōrum | ēmānandārum | ēmānandōrum | |
| dative | ēmānandō | ēmānandae | ēmānandō | ēmānandīs | |||
| accusative | ēmānandum | ēmānandam | ēmānandum | ēmānandōs | ēmānandās | ēmānanda | |
| ablative | ēmānandō | ēmānandā | ēmānandō | ēmānandīs | |||
| vocative | ēmānande | ēmānanda | ēmānandum | ēmānandī | ēmānandae | ēmānanda | |