ementiens
Latin
Etymology
Present participle of ēmentior.
Participle
ēmentiēns (genitive ēmentientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ēmentiēns | ēmentientēs | ēmentientia | ||
| genitive | ēmentientis | ēmentientium | |||
| dative | ēmentientī | ēmentientibus | |||
| accusative | ēmentientem | ēmentiēns | ēmentientēs ēmentientīs |
ēmentientia | |
| ablative | ēmentiente ēmentientī1 |
ēmentientibus | |||
| vocative | ēmentiēns | ēmentientēs | ēmentientia | ||
1When used purely as an adjective.