emerit
See also: Emerit and emèrit
Latin
Verb
ēmerit
- inflection of emō:
- third-person singular future perfect active indicative
- third-person singular perfect active subjunctive
Romanian
Etymology
Borrowed from French émérite and Latin emeritus.
Pronunciation
- IPA(key): /e.meˈrit/
Adjective
emerit m or n (feminine singular emerită, masculine plural emeriți, feminine and neuter plural emerite)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | emerit | emerită | emeriți | emerite | |||
| definite | emeritul | emerita | emeriții | emeritele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | emerit | emerite | emeriți | emerite | |||
| definite | emeritului | emeritei | emeriților | emeritelor | ||||