emeticus
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek ἐμετῐκός (emetĭkós, “provoking sickness”), from ἔμετος (émetos, “vomiting”) + -ῐκός (-ĭkós, “-ic”, adjectival suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛˈmɛ.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [eˈmɛː.t̪i.kus]
Adjective
emeticus (feminine emetica, neuter emeticum); first/second-declension adjective
| This entry needs quotations to illustrate usage. If you come across any interesting, durably archived quotes then please add them! |
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | emeticus | emetica | emeticum | emeticī | emeticae | emetica | |
| genitive | emeticī | emeticae | emeticī | emeticōrum | emeticārum | emeticōrum | |
| dative | emeticō | emeticae | emeticō | emeticīs | |||
| accusative | emeticum | emeticam | emeticum | emeticōs | emeticās | emetica | |
| ablative | emeticō | emeticā | emeticō | emeticīs | |||
| vocative | emetice | emetica | emeticum | emeticī | emeticae | emetica | |
Derived terms
- emetica (noun)
Descendants
- → English: emetic
References
- “emeticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press