emitor
Latin
Verb
emitor
- second/third-person singular future passive imperative of emō
Polish
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ɛˈmi.tɔr/
- Rhymes: -itɔr
- Syllabification: e‧mi‧tor
Noun
emitor m inan
- emitter, polluter (thing which emits something, usually unwanted or harmful, e.g. pollution, radiation)
Declension
Declension of emitor
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | emitor | emitory |
genitive | emitoru | emitorów |
dative | emitorowi | emitorom |
accusative | emitor | emitory |
instrumental | emitorem | emitorami |
locative | emitorze | emitorach |
vocative | emitorze | emitory |
Further reading
- emitor in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- emitor in Polish dictionaries at PWN
Romanian
Etymology
Borrowed from English emitter.
Noun
emitor m (plural emitori)
Declension
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | emitor | emitorul | emitori | emitorii | |
genitive-dative | emitor | emitorului | emitori | emitorilor | |
vocative | emitorule | emitorilor |