emortuus
Latin
Etymology
Perfect participle of ēmorior
Participle
ēmortuus (feminine ēmortua, neuter ēmortuum); first/second-declension participle
- died out or off
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ēmortuus | ēmortua | ēmortuum | ēmortuī | ēmortuae | ēmortua | |
| genitive | ēmortuī | ēmortuae | ēmortuī | ēmortuōrum | ēmortuārum | ēmortuōrum | |
| dative | ēmortuō | ēmortuae | ēmortuō | ēmortuīs | |||
| accusative | ēmortuum | ēmortuam | ēmortuum | ēmortuōs | ēmortuās | ēmortua | |
| ablative | ēmortuō | ēmortuā | ēmortuō | ēmortuīs | |||
| vocative | ēmortue | ēmortua | ēmortuum | ēmortuī | ēmortuae | ēmortua | |
References
- “emortuus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- emortuus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.