emundatio
Latin
Etymology
Noun
ēmundātiō f (genitive ēmundātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ēmundātiō | ēmundātiōnēs |
| genitive | ēmundātiōnis | ēmundātiōnum |
| dative | ēmundātiōnī | ēmundātiōnibus |
| accusative | ēmundātiōnem | ēmundātiōnēs |
| ablative | ēmundātiōne | ēmundātiōnibus |
| vocative | ēmundātiō | ēmundātiōnēs |
References
- “emundatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "emundatio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- emundatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.