enodans
Latin
Etymology
Present participle of ēnōdō.
Participle
ēnōdāns (genitive ēnōdantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ēnōdāns | ēnōdantēs | ēnōdantia | ||
| genitive | ēnōdantis | ēnōdantium | |||
| dative | ēnōdantī | ēnōdantibus | |||
| accusative | ēnōdantem | ēnōdāns | ēnōdantēs ēnōdantīs |
ēnōdantia | |
| ablative | ēnōdante ēnōdantī1 |
ēnōdantibus | |||
| vocative | ēnōdāns | ēnōdantēs | ēnōdantia | ||
1When used purely as an adjective.