enodatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of ēnōdō.

Participle

ēnōdātus (feminine ēnōdāta, neuter ēnōdātum, adverb ēnōdātē); first/second-declension participle

  1. untangled
  2. (figurative) clear

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ēnōdātus ēnōdāta ēnōdātum ēnōdātī ēnōdātae ēnōdāta
genitive ēnōdātī ēnōdātae ēnōdātī ēnōdātōrum ēnōdātārum ēnōdātōrum
dative ēnōdātō ēnōdātae ēnōdātō ēnōdātīs
accusative ēnōdātum ēnōdātam ēnōdātum ēnōdātōs ēnōdātās ēnōdāta
ablative ēnōdātō ēnōdātā ēnōdātō ēnōdātīs
vocative ēnōdāte ēnōdāta ēnōdātum ēnōdātī ēnōdātae ēnōdāta

References

  • enodatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers