epifenomen
Romanian
Etymology
Borrowed from French épiphénomène.
Noun
epifenomen n (plural epifenomene)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | epifenomen | epifenomenul | epifenomene | epifenomenele | |
| genitive-dative | epifenomen | epifenomenului | epifenomene | epifenomenelor | |
| vocative | epifenomenule | epifenomenelor | |||