equitans
Latin
Etymology
Present participle of equitō.
Participle
equitāns (genitive equitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | equitāns | equitantēs | equitantia | ||
| genitive | equitantis | equitantium | |||
| dative | equitantī | equitantibus | |||
| accusative | equitantem | equitāns | equitantēs equitantīs |
equitantia | |
| ablative | equitante equitantī1 |
equitantibus | |||
| vocative | equitāns | equitantēs | equitantia | ||
1When used purely as an adjective.