eruditio
Latin
Etymology
From ērudīre (“to remove from ignorance, to educate”) + -tiō (forming nouns from verbs).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [eː.rʊˈdiː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.ruˈd̪it̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
ērudītiō f (genitive ērudītiōnis); third declension
- That which removes one from ignorance whether instruction, education or erudition, learning, knowledge
- Synonyms: cognitiō, scientia, sapientia, disciplīna
- Antonym: ignōrantia
- Johann Matthias Gesner:
- primae lineae īsagōgēs in Eruditionem universalem
- Introductions of a First Line into Universal Knowledge
- primae lineae īsagōgēs in Eruditionem universalem
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ērudītiō | ērudītiōnēs |
| genitive | ērudītiōnis | ērudītiōnum |
| dative | ērudītiōnī | ērudītiōnibus |
| accusative | ērudītiōnem | ērudītiōnēs |
| ablative | ērudītiōne | ērudītiōnibus |
| vocative | ērudītiō | ērudītiōnēs |
Descendants
- → Bulgarian: еруди́ция (erudícija)
- → Danish: erudition
- → Dutch: eruditie
- → English: erudition
- → French: érudition
- → Galician: erudición
- → Italian: erudizione
- → Piedmontese: erudission
- → Polish: erudycja
- → Portuguese: erudição
- → Romanian: erudiție
- → Russian: эруди́ция (erudícija)
- → Spanish: erudición
- → Ukrainian: ерудиція (erudycija)
References
- “eruditio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “eruditio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- eruditio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be well-informed, erudite: multarum rerum cognitione imbutum esse (opp. litterarum or eruditionis expertem esse or [rerum] rudem esse)
- to be well-informed, erudite: multarum rerum cognitione imbutum esse (opp. litterarum or eruditionis expertem esse or [rerum] rudem esse)