eskiden

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish اسكیدن (eskiden),[1][2] from اسكی (eski),[3] equivalent to eski (old, former, ancient) +‎ -den (ablative suffix).

Pronunciation

  • IPA(key): /es.ciˈden/
  • Hyphenation: es‧ki‧den

Adverb

eskiden

  1. in the past, once
    Synonyms: bir zaman, bir zamanlar, vaktiyle, zamanında, vaktizamanında, önceden, evvelce, evvelden, (archaic) mukaddema
    annemin kardeşi eskiden bankacıydı.
    my mum's brother used to be a banker.
  • eski kafalı
  • eski püskü
  • eski toprak
  • eski tüfek
  • eskice
  • eskici

References

  1. ^ Kélékian, Diran (1911) “آج قارننه”, in Dictionnaire turc-français[1] (in French), Constantinople: Mihran, page 92
  2. ^ Şemseddin Sâmi (1899–1901) “اسكیدن”, in قاموس تركی [kamus-ı türki] (in Ottoman Turkish), Constantinople: İkdam Matbaası, page 112
  3. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “eski”, in Nişanyan Sözlük

Further reading