exacerbatio
Latin
Etymology
Noun
exacerbātiō f (genitive exacerbātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | exacerbātiō | exacerbātiōnēs |
| genitive | exacerbātiōnis | exacerbātiōnum |
| dative | exacerbātiōnī | exacerbātiōnibus |
| accusative | exacerbātiōnem | exacerbātiōnēs |
| ablative | exacerbātiōne | exacerbātiōnibus |
| vocative | exacerbātiō | exacerbātiōnēs |
Descendants
- French: exacerbation
- Italian: esacerbazione
- Portuguese: exacerbação
- Spanish: exacerbación
References
- “exacerbatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- exacerbatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.