exardens
Latin
Etymology
Present participle of exardeō
Participle
exardēns (genitive exardentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | exardēns | exardentēs | exardentia | ||
| genitive | exardentis | exardentium | |||
| dative | exardentī | exardentibus | |||
| accusative | exardentem | exardēns | exardentēs exardentīs |
exardentia | |
| ablative | exardente exardentī1 |
exardentibus | |||
| vocative | exardēns | exardentēs | exardentia | ||
1When used purely as an adjective.