exornatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of exornō.

Participle

exōrnātus (feminine exōrnāta, neuter exōrnātum); first/second-declension participle

  1. equipped
  2. adorned, embellished

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative exōrnātus exōrnāta exōrnātum exōrnātī exōrnātae exōrnāta
genitive exōrnātī exōrnātae exōrnātī exōrnātōrum exōrnātārum exōrnātōrum
dative exōrnātō exōrnātae exōrnātō exōrnātīs
accusative exōrnātum exōrnātam exōrnātum exōrnātōs exōrnātās exōrnāta
ablative exōrnātō exōrnātā exōrnātō exōrnātīs
vocative exōrnāte exōrnāta exōrnātum exōrnātī exōrnātae exōrnāta

References

  • exornatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • exornatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.