expetitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of expetō.

Participle

expetītus (feminine expetīta, neuter expetītum); first/second-declension participle

  1. desired

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative expetītus expetīta expetītum expetītī expetītae expetīta
genitive expetītī expetītae expetītī expetītōrum expetītārum expetītōrum
dative expetītō expetītae expetītō expetītīs
accusative expetītum expetītam expetītum expetītōs expetītās expetīta
ablative expetītō expetītā expetītō expetītīs
vocative expetīte expetīta expetītum expetītī expetītae expetīta

References

  • expetitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • expetitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • expetitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.