expiscatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of expiscor.
Participle
expiscātus (feminine expiscāta, neuter expiscātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | expiscātus | expiscāta | expiscātum | expiscātī | expiscātae | expiscāta | |
| genitive | expiscātī | expiscātae | expiscātī | expiscātōrum | expiscātārum | expiscātōrum | |
| dative | expiscātō | expiscātae | expiscātō | expiscātīs | |||
| accusative | expiscātum | expiscātam | expiscātum | expiscātōs | expiscātās | expiscāta | |
| ablative | expiscātō | expiscātā | expiscātō | expiscātīs | |||
| vocative | expiscāte | expiscāta | expiscātum | expiscātī | expiscātae | expiscāta | |