exspectatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of exspectō (“expect”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɛks(ː)pɛkˈtaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [eks.spekˈt̪aː.t̪us]
Participle
exspectātus (feminine exspectāta, neuter exspectātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | exspectātus | exspectāta | exspectātum | exspectātī | exspectātae | exspectāta | |
| genitive | exspectātī | exspectātae | exspectātī | exspectātōrum | exspectātārum | exspectātōrum | |
| dative | exspectātō | exspectātae | exspectātō | exspectātīs | |||
| accusative | exspectātum | exspectātam | exspectātum | exspectātōs | exspectātās | exspectāta | |
| ablative | exspectātō | exspectātā | exspectātō | exspectātīs | |||
| vocative | exspectāte | exspectāta | exspectātum | exspectātī | exspectātae | exspectāta | |
References
- “exspectatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “exspectatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- exspectatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.