extenuans
Latin
Etymology
Present participle of extenuō.
Participle
extenuāns (genitive extenuantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | extenuāns | extenuantēs | extenuantia | ||
| genitive | extenuantis | extenuantium | |||
| dative | extenuantī | extenuantibus | |||
| accusative | extenuantem | extenuāns | extenuantēs extenuantīs |
extenuantia | |
| ablative | extenuante extenuantī1 |
extenuantibus | |||
| vocative | extenuāns | extenuantēs | extenuantia | ||
1When used purely as an adjective.