försmäkta
Swedish
Etymology
Derived from Middle Low German vorsmechten. By surface analysis, för- + smäkta. Cognate of Danish forsmægte, German verschmachten.
Verb
försmäkta (present försmäktar, preterite försmäktade, supine försmäktat, imperative försmäkta)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | försmäkta | — | ||
| supine | försmäktat | — | ||
| imperative | försmäkta | — | ||
| imper. plural1 | försmäkten | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | försmäktar | försmäktade | — | — |
| ind. plural1 | försmäkta | försmäktade | — | — |
| subjunctive2 | försmäkte | försmäktade | — | — |
| present participle | försmäktande | |||
| past participle | försmäktad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.