fǫgnuðr
Old Norse
Alternative forms
Etymology
From fagna (“to fain”) + -nuðr.
Noun
fǫgnuðr m (genitive fagnaðar, plural fagnaðir)
- alternative form of fagnaðr
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | fǫgnuðr | fǫgnuðrinn | fagnaðir | fagnaðirnir |
| accusative | fǫgnuð | fǫgnuðinn | fagnaði | fagnaðina |
| dative | fagnaði | fagnaðinum | fǫgnuðum | fǫgnuðunum |
| genitive | fagnaðar | fagnaðarins | fagnaða | fagnaðanna |
Descendants
- Icelandic: fögnuður
Further reading
- Richard Cleasby, Guðbrandur Vigfússon (1874) “fǫgnuðr”, in An Icelandic-English Dictionary, 1st edition, Oxford: Oxford Clarendon Press, page 138
- J.Fritzners ordbok over Det gamle norske sprog, dvs. norrøn ordbok ("J.Fritnzer's dictionary of the old Norwegian language, i.e. Old Norse dictionary"), on fögnuðr.