factitandus
Latin
Etymology
Future passive participle of factitō.
Participle
factitandus (feminine factitanda, neuter factitandum); first/second-declension participle
- which is to be practised
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | factitandus | factitanda | factitandum | factitandī | factitandae | factitanda | |
| genitive | factitandī | factitandae | factitandī | factitandōrum | factitandārum | factitandōrum | |
| dative | factitandō | factitandae | factitandō | factitandīs | |||
| accusative | factitandum | factitandam | factitandum | factitandōs | factitandās | factitanda | |
| ablative | factitandō | factitandā | factitandō | factitandīs | |||
| vocative | factitande | factitanda | factitandum | factitandī | factitandae | factitanda | |