factitandus

Latin

Etymology

Future passive participle of factitō.

Participle

factitandus (feminine factitanda, neuter factitandum); first/second-declension participle

  1. which is to be practised

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative factitandus factitanda factitandum factitandī factitandae factitanda
genitive factitandī factitandae factitandī factitandōrum factitandārum factitandōrum
dative factitandō factitandae factitandō factitandīs
accusative factitandum factitandam factitandum factitandōs factitandās factitanda
ablative factitandō factitandā factitandō factitandīs
vocative factitande factitanda factitandum factitandī factitandae factitanda