factitans
Latin
Etymology
Present participle of factitō.
Participle
factitāns (genitive factitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | factitāns | factitantēs | factitantia | ||
| genitive | factitantis | factitantium | |||
| dative | factitantī | factitantibus | |||
| accusative | factitantem | factitāns | factitantēs factitantīs |
factitantia | |
| ablative | factitante factitantī1 |
factitantibus | |||
| vocative | factitāns | factitantēs | factitantia | ||
1When used purely as an adjective.