factitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of factitō.
Participle
factitātus (feminine factitāta, neuter factitātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | factitātus | factitāta | factitātum | factitātī | factitātae | factitāta | |
| genitive | factitātī | factitātae | factitātī | factitātōrum | factitātārum | factitātōrum | |
| dative | factitātō | factitātae | factitātō | factitātīs | |||
| accusative | factitātum | factitātam | factitātum | factitātōs | factitātās | factitāta | |
| ablative | factitātō | factitātā | factitātō | factitātīs | |||
| vocative | factitāte | factitāta | factitātum | factitātī | factitātae | factitāta | |