factitius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fakˈtiː.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fakˈt̪it̪.t̪͡s̪i.us]
Adjective
factītius (feminine factītia, neuter factītium); first/second-declension adjective
- alternative form of factīcius
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | factītius | factītia | factītium | factītiī | factītiae | factītia | |
| genitive | factītiī | factītiae | factītiī | factītiōrum | factītiārum | factītiōrum | |
| dative | factītiō | factītiae | factītiō | factītiīs | |||
| accusative | factītium | factītiam | factītium | factītiōs | factītiās | factītia | |
| ablative | factītiō | factītiā | factītiō | factītiīs | |||
| vocative | factītie | factītia | factītium | factītiī | factītiae | factītia | |
References
- “factitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press