faenerans
Latin
Etymology
Present participle of faenerō.
Participle
faenerāns (genitive faenerantis); third-declension one-termination participle
- practising usury
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | faenerāns | faenerantēs | faenerantia | ||
| genitive | faenerantis | faenerantium | |||
| dative | faenerantī | faenerantibus | |||
| accusative | faenerantem | faenerāns | faenerantēs faenerantīs |
faenerantia | |
| ablative | faenerante faenerantī1 |
faenerantibus | |||
| vocative | faenerāns | faenerantēs | faenerantia | ||
1When used purely as an adjective.