fakticitet
Swedish
Etymology
By surface analysis, faktisk + -itet. Cognate of French facticité, German Faktizität. First attested in 1893.
Noun
fakticitet c (uncountable)
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | fakticitet | fakticitets |
| definite | fakticiteten | fakticitetens | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |