Old Norse
Participle
fallinn
- fallen, past participle of falla
- disposed, fitted, worthy
at hann væri betr fallinn at deyja þá sǫk faðir hans- that he more deserved to die than his father did
- (neuter, as adverb) fit
ok hætti þá er honum þótti fallit- stopped when he thought fit
- suited to [with dative]
Declension
Strong declension of fallinn
singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
fallinn
|
fallin
|
fallit
|
accusative
|
fallinn
|
fallna
|
fallit
|
dative
|
fallnum
|
fallinni
|
fallnu
|
genitive
|
fallins
|
fallinnar
|
fallins
|
|
plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
fallnir
|
fallnar
|
fallin
|
accusative
|
fallna
|
fallnar
|
fallin
|
dative
|
fallnum
|
fallnum
|
fallnum
|
genitive
|
fallinna
|
fallinna
|
fallinna
|
Weak declension of fallinn
singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
fallni
|
fallna
|
fallna
|
accusative
|
fallna
|
fallnu
|
fallna
|
dative
|
fallna
|
fallnu
|
fallna
|
genitive
|
fallna
|
fallnu
|
fallna
|
|
plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
nominative
|
fallnu
|
fallnu
|
fallnu
|
accusative
|
fallnu
|
fallnu
|
fallnu
|
dative
|
fallnum
|
fallnum
|
fallnum
|
genitive
|
fallnu
|
fallnu
|
fallnu
|
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “fallinn”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive