falsiloquus
Latin
Alternative forms
- falsilocus
Etymology
From falsus (“false, untrue”) + -loquus (“speaking”), from the root of loquor (“I say, speak”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [faɫˈsɪ.ɫɔ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [falˈsiː.lo.kʷus]
Adjective
falsiloquus (feminine falsiloqua, neuter falsiloquum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | falsiloquus | falsiloqua | falsiloquum | falsiloquī | falsiloquae | falsiloqua | |
| genitive | falsiloquī | falsiloquae | falsiloquī | falsiloquōrum | falsiloquārum | falsiloquōrum | |
| dative | falsiloquō | falsiloquae | falsiloquō | falsiloquīs | |||
| accusative | falsiloquum | falsiloquam | falsiloquum | falsiloquōs | falsiloquās | falsiloqua | |
| ablative | falsiloquō | falsiloquā | falsiloquō | falsiloquīs | |||
| vocative | falsiloque | falsiloqua | falsiloquum | falsiloquī | falsiloquae | falsiloqua | |
References
- “falsiloquus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- falsiloquus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.