famulabundus
Latin
Etymology
From famulor (“be a servant”) + -bundus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fa.mʊ.ɫaːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fa.mu.laˈbun̪.d̪us]
Adjective
famulābundus (feminine famulābunda, neuter famulābundum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | famulābundus | famulābunda | famulābundum | famulābundī | famulābundae | famulābunda | |
| genitive | famulābundī | famulābundae | famulābundī | famulābundōrum | famulābundārum | famulābundōrum | |
| dative | famulābundō | famulābundae | famulābundō | famulābundīs | |||
| accusative | famulābundum | famulābundam | famulābundum | famulābundōs | famulābundās | famulābunda | |
| ablative | famulābundō | famulābundā | famulābundō | famulābundīs | |||
| vocative | famulābunde | famulābunda | famulābundum | famulābundī | famulābundae | famulābunda | |
References
- “famulabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "famulabundus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- famulabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.