famulitium
Latin
Noun
famulitium n (genitive famulitiī or famulitī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | famulitium | famulitia |
| genitive | famulitiī famulitī1 |
famulitiōrum |
| dative | famulitiō | famulitiīs |
| accusative | famulitium | famulitia |
| ablative | famulitiō | famulitiīs |
| vocative | famulitium | famulitia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “famulitium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- famulitium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- famulitium in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016