fangvinr
Old Norse
Etymology
fang (“wrestling, grappling”) + vinr (“friend”)
Noun
fangvinr m (genitive fangvinar, plural fangvinir)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | fangvinr | fangvinrinn | fangvinir | fangvinirnir |
| accusative | fangvin | fangvininn | fangvini | fangvinina |
| dative | fangvin | fangvininum | fangvinum | fangvinunum |
| genitive | fangvinar | fangvinarins | fangvina | fangvinanna |
Coordinate terms
- fangvina f (“female wrestling opponent”)
Descendants
- Icelandic: fangvinur
Further reading
- Richard Cleasby, Guðbrandur Vigfússon (1874) “fangvinr”, in An Icelandic-English Dictionary, 1st edition, Oxford: Oxford Clarendon Press