farbrinnan
Old Dutch
Etymology
Verb
farbrinnan
Inflection
Conjugation of farbrinnan (strong class 3)
| infinitive | farbrinnan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | farbrinno, farbrinnon | farbran |
| 2nd person singular | farbrinnis | farbrunni |
| 3rd person singular | farbrinnit | farbran |
| 1st person plural | farbrinnun | farbrunnon |
| 2nd person plural | farbrinnit | farbrunnot |
| 3rd person plural | farbrinnunt | farbrunnon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | farbrinne | farbrunni |
| 2nd person singular | farbrinnis | farbrunni |
| 3rd person singular | farbrinne | farbrunni |
| 1st person plural | farbrinnin | farbrunnin |
| 2nd person plural | farbrinnit | farbrunnit |
| 3rd person plural | farbrinnin | farbrunnin |
| imperative | present | |
| singular | farbrin | |
| plural | farbrinnet | |
| participle | present | past |
| farbrinnandi | farbrunnan | |
Descendants
- Middle Dutch: verbernen
Further reading
- “farbrinnan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012