farfehtan
Old Dutch
Etymology
Verb
farfehtan
- to defeat
Inflection
Conjugation of farfehtan (strong class 3)
| infinitive | farfehtan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | farfehto, farfehton | farfaht |
| 2nd person singular | farfihtis | farfuhti |
| 3rd person singular | farfihtit | farfaht |
| 1st person plural | farfehtun | farfuhton |
| 2nd person plural | farfehtit | farfuhtot |
| 3rd person plural | farfehtunt | farfuhton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | farfehte | farfuhti |
| 2nd person singular | farfehtis | farfuhti |
| 3rd person singular | farfehte | farfuhti |
| 1st person plural | farfehtin | farfuhtin |
| 2nd person plural | farfehtit | farfuhtit |
| 3rd person plural | farfehtin | farfuhtin |
| imperative | present | |
| singular | farfeht, farfiht | |
| plural | farfehtet | |
| participle | present | past |
| farfehtandi | farfohtan | |
Descendants
- Middle Dutch: vervechten
- Dutch: vervechten
Further reading
- “farfehtan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012