farwitan
Old Dutch
Etymology
Verb
farwītan
- to blame
Conjugation
Conjugation of farwītan (strong class 1)
| infinitive | farwītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | farwīto, farwīton | farwēt |
| 2nd person singular | farwītis | farwiti |
| 3rd person singular | farwītit | farwēt |
| 1st person plural | farwītun | farwiton |
| 2nd person plural | farwītit | farwitot |
| 3rd person plural | farwītunt | farwiton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | farwīte | farwiti |
| 2nd person singular | farwītis | farwiti |
| 3rd person singular | farwīte | farwiti |
| 1st person plural | farwītin | farwitin |
| 2nd person plural | farwītit | farwitit |
| 3rd person plural | farwītin | farwitin |
| imperative | present | |
| singular | farwīt | |
| plural | farwītet | |
| participle | present | past |
| farwītandi | farwitan | |
Descendants
- Middle Dutch: verwiten
- Dutch: verwijten
Further reading
- “farwītan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012