fermacarte
Italian
Etymology
Verb-object compound, composed of ferma (“to stop; to hold”) + carte (“papers”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌfer.maˈkar.te/[1]
- Rhymes: -arte
- Hyphenation: fer‧ma‧càr‧te
Noun
fermacarte m (invariable)
References
- ^ fermacarte in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication